background

 Prawo

Podstawy prawne obowiązkowych badań lekarskich i psychologicznych w odniesieniu do poszczególnych kategorii badanych.

PODSTAWY PRAWNE OBOWIĄZKOWYCH BADAŃ LEKARSKICH I PSYCHOLOGICZNYCH W ODNIESIENIU DO POSZCZEGÓLNYCH KATEGORII BADANYCH.

  1. Kierowców i kandydatów na kierowców (na prawo jazdy i świadectwo kwalifikacyjne oraz badania powypadkowe):
    • USTAWA z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dziennik Ustaw rok 2012 poz. 1137);
    • USTAWA z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dziennik Ustaw rok 2015 poz. 155);
    • USTAWA z dnia 17 listopada 2006 roku o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym (Dziennik Ustaw rok 2002 nr 216 poz. 1825);
    • ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dziennik Ustaw rok 2014 poz. 949);
    • ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 1 kwietnia 2005 r. w sprawie badań psychologicznych kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wykonujących pracę na stanowisku kierowcy (Dziennik Ustaw rok 2014 poz. 937);
  2. Operatorów i suwnicowych:
    • USTAWA z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dziennik Ustaw rok 2014 poz. 1502);
  3. Pracowników pracujących na wysokości:
    • USTAWA z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dziennik Ustaw rok 2014 poz. 1502);
  4. Innych pracowników, od których wymagana jest szczególna sprawność psychofizyczna:
    • USTAWA z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dziennik Ustaw rok 2014 poz. 1502);
  5. Badania psychologiczne i lekarskie osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na broń:
    • USTAWA z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dziennik Ustaw rok 2012 poz. 576);
    • USTAWA z dnia 26 października 1982 r.o wychowaniu w trzeźwości (Dziennik Ustaw rok 2012 poz. 1356);
    • Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób występujących o wydanie pozwolenia na broń lub zgłaszających do rejestru broń pneumatyczną oraz posiadających pozwolenie na broń lub zarejestrowaną broń pneumatyczną
  6. Badania sędziów, prokuratorów i asesorów sądowych:
    • Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 września 2014 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych kandydatów do objęcia urzędu sędziego (Dz.U. rok 2014 poz. 1293);
    • Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 stycznia 2016 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych kandydatów do objęcia urzędu asesora sądowego (Dz.U. z 2016 poz. 171);
  7. Badania detektywów i pracowników ochrony fizycznej:
    • Ustawa z dnia 06.07.2001 r. o usługach detektywistycznych (Dziennik Ustaw rok 2014 poz. 273);
    • Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2015 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się o wpis lub posiadających wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej (Dz.U. z 2015, poz. 2323);
  8. Obrót materiałami niebezpiecznymi:
    • USTAWA z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego. (Dz. U. z dnia 25 lipca 2002 r. Nr 117, poz. 1007)
    •  ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 22 sierpnia 2002 r. w sprawie badań psychiatrycznych i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających prawo do wykonywania lub kierowania działalnością gospodarczą albo bezpośrednio zatrudnionych przy wytwarzaniu i obrocie materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym. (Dziennik Ustaw rok 2002 nr 150 poz. 1246);
  9.  Badania odwoławcze.
    • Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia z dnia 8 lipca 2014 r. w sprawie badań psychologicznych osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, kierowców oraz osób wykonujących pracę na stanowisku kierowcy (Dz. U. z 2014 r. poz. 600);

 

 

Wybrane fragmenty aktów prawnych.

 

USTAWA z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dziennik Ustaw rok 2015 poz. 155)

Rozdział 13
Badanie psychologiczne

Art. 82.

1.Badaniu psychologicznemu przeprowadzanemu w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem, zwanym dalej „badaniem psychologicznym w zakresie psychologii transportu”, podlega:

1) osoba ubiegająca się o:
a) uzyskanie uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E lub uprawnienia do kierowania tramwajem,
b) przywrócenie uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E i T, wobec której wydana została decyzja o cofnięciu uprawnienia w trybie art. 103 ust. 1 pkt 2 lub 3,
c) przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem, cofniętego ze względu na istnienie przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami;
2) osoba przedłużająca ważność uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E lub pozwolenia na kierowanie tramwajem;
3) kierujący motorowerem, pojazdem silnikowym lub tramwajem, jeżeli uczestniczył w wypadku drogowym, w następstwie którego inna osoba poniosła śmierć lub doznała obrażeń, o których mowa w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 Kodeksu karnego;
4) kierujący motorowerem, pojazdem silnikowym lub tramwajem, jeżeli:
a) kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu,
b) przekroczył liczbę 24 punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego,
c) w okresie próbnym popełnił co najmniej dwa wykroczenia w ruchu drogowym przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji;

5) osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem, jeżeli w wyniku badania lekarskiego tej osoby została stwierdzona możliwość istnienia poważnych przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem;
6) osoba ubiegająca się o wydanie zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym lub przewożącym wartości pieniężne albo o przedłużenie terminu ważności tego dokumentu;
7) osoba kierująca motorowerem, pojazdem silnikowym lub tramwajem skierowana przez starostę na wniosek organu kontroli ruchu drogowego jeżeli kierujący uczestniczył w wypadku drogowym, w następstwie którego inna osoba poniosła śmierć albo doznała obrażeń, o których mowa w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 Kodeksu karnego.
2. Badaniu psychologicznemu w zakresie psychologii transportu podlegają również:
1) kandydat na instruktora i instruktor – w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań do wykonywania czynności instruktora;
2) kandydat na egzaminatora i egzaminator – w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań do wykonywania czynności egzaminatora.
3. Badanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i pkt 2, przeprowadza się w zakresie:
1) uprawnień prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E;
2) uprawnienia do kierowania tramwajem.
4. Badanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c oraz pkt 3–5, przeprowadza się w zakresie:
1) uprawnień prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E i T;
2) uprawnień prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E;
3) uprawnienia do kierowania tramwajem.
5. Badanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, przeprowadza się w zakresie zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym lub przewożącym wartości pieniężne, określonym w prawie jazdy kategorii:
1) A1, A2 i A;
2) B1, B i B+E;
3) C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E.
6. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się za spełnione w zakresie odpowiednich kategorii prawa jazdy w przypadku osoby, która posiada ważne orzeczenie psychologiczne, wydane na podstawie art. 34 ust. 4 lub art. 60 lub na podstawie art. 39k ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym

Art. 83.

1. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu jest przeprowadzane przez uprawnionego do wykonywania tych badań psychologa, zwanego dalej „uprawnionym psychologiem”, w pracowni psychologicznej prowadzonej przez:
1) przedsiębiorcę wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną;
2) jednostkę organizacyjną podległą Ministrowi Obrony Narodowej – w zakresie badań osób na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
3) jednostkę organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub zakład opieki zdrowotnej nadzorowany przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych;
4) jednostkę sektora finansów publicznych.
2. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu jest przeprowadzane na koszt osoby badanej, z wyjątkiem badań, o których mowa w art. 229 Kodeksu pracy.
3. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania odpowiednim pojazdem silnikowym lub zespołem pojazdów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz osoby ubiegającej się o wydanie zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej jest finansowane z części budżetu państwa,
której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
4. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu osoby ubiegającej się o wydanie zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym przeprowadzone przez jednostkę organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub zakład opieki zdrowotnej nadzorowany przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych jest finansowane z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych.
5. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu osoby ubiegającej się o wydanie zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym ochotniczej straży pożarnej jest finansowane z budżetu gminy.

Art. 84.

1. Uprawniony psycholog, po przeprowadzeniu badania psychologicznego w zakresie psychologii transportu, wydaje osobie badanej orzeczenie psychologiczne o istnieniu lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem lub wykonywania odpowiednich czynności, o których mowa w art. 82 ust. 2, zwane dalej „orzeczeniem psychologicznym”.
2.Osoba badana lub podmiot kierujący na badania, którzy nie zgadzają się z treścią orzeczenia psychologicznego, mogą wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania psychologicznego do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby badanej. Ponowne badanie przeprowadza się na koszt osoby badanej, z wyjątkiem badań, o których mowa w art. 229 Kodeksu pracy.
3. Wniosek o przeprowadzenie ponownego badania psychologicznego w zakresie psychologii transportu składa się pisemnie, w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia psychologicznego, za pośrednictwem uprawnionego psychologa, który je wydał.
4. Orzeczenie psychologiczne wydane po przeprowadzeniu ponownego badania psychologicznego jest ostateczne.
5. W przypadku gdy orzeczenie psychologiczne zawiera przeciwwskazania, o których mowa w ust. 1, kopię orzeczenia uprawniony psycholog przesyła:
1) jednostce wykonującej ponowne badanie, jeżeli osoba złożyła lub podmiot złożył wniosek o przeprowadzenie ponownego badania psychologicznego;
2) staroście właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby badanej, po upływie 14 dni od daty badania, jeżeli osoba badana nie złożyła wniosku o przeprowadzenie ponownego badania albo orzeczenie psychologiczne zostało wydane w wyniku ponownego badania.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, do kopii orzeczenia psychologicznego uprawniony psycholog załącza kopię dokumentacji związanej z przeprowadzonym badaniem.
7. W stosunku do osób, o których mowa w art. 10 ust. 3, w przypadku określonym w ust. 5 pkt 2, kopię orzeczenia psychologicznego przesyła się marszałkowi województwa mazowieckiego.

Art. 85.

1. Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznej wykonującej badania psychologiczne w zakresie psychologii transportu jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną.
2. Pracownię psychologiczną może prowadzić przedsiębiorca, który:
1) posiada zestaw metod badawczych i urządzeń, określonych metodyką, oraz warunki lokalowe, gwarantujące wykonywanie badań psychologicznych, zgodnie ze standardami określonymi w metodyce;
2) zatrudnia co najmniej jednego uprawnionego psychologa lub sam jest takim psychologiem;
3) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów
– dotyczy osoby fizycznej lub członków organów osoby prawnej.
3. Organem właściwym do prowadzenia rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną jest marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce prowadzenia działalności.
4. Wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną jest dokonywany na wniosek przedsiębiorcy zawierający następujące dane:
1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca zamieszkania;
2) numer w ewidencji działalności gospodarczej albo w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym – o ile są wymagane;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy – o ile taki posiada;
4) numer identyfikacji statystycznej (REGON) – o ile taki numer przedsiębiorca posiada;
5) oznaczenie i adres pracowni psychologicznej;
6) imię i nazwisko uprawnionego psychologa prowadzącego w pracowni psychologicznejbadania psychologiczne wraz z jego numerem ewidencyjnym.

5. Do wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną przedsiębiorca jest obowiązany dołączyć oświadczenie następującej
treści: „Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną są kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznych, określone w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.”.
6. Oświadczenie powinno również zawierać:
1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca zamieszkania;
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, z podaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
7. W rejestrze przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną umieszcza się dane, o których mowa w ust. 4, z wyjątkiem adresu zamieszkania, jeżeli jest on inny niż adres siedziby, oraz jego numer w tym rejestrze i numer ewidencyjny pracowni psychologicznej.
8. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną, za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, i wydaje zaświadczenie o dokonaniu wpisu.
9. Przedsiębiorca jest obowiązany złożyć marszałkowi województwa, który wpisał go do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną, pisemną informację o wszelkich zmianach danych w zakresie, o którym mowa w ust. 4, w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia.
10. Opłata, o której mowa w ust. 8, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi dochód samorządu województwa.

Art. 86.

1. Jednostka organizacyjna podległa Ministrowi Obrony Narodowej, jednostka organizacyjna służb podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub zakład opieki zdrowotnej nadzorowany przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz jednostka sektora finansów publicznych mogą prowadzić pracownię psychologiczną w zakresie określonym odpowiednio
w art. 83 ust. 1 po spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 1 i 2.
2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, zawiadamiają marszałka województwa o rozpoczęciu działalności pracowni psychologicznych najpóźniej na 14 dni przed dniem jej rozpoczęcia.
3. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, określa się:
1) nazwę jednostki oraz oznaczenie jej adresu i siedziby;
2) oznaczenie i adres pracowni psychologicznej;
3) imiona i nazwiska uprawnionych psychologów wykonujących badania psychologicznewraz z ich numerami ewidencyjnymi.
4. Marszałek województwa prowadzi ewidencję jednostek, o których mowa w ust.
1. W ewidencji umieszcza się dane, o których mowa w ust. 3, numer jednostki w tej ewidencji oraz numer ewidencyjny pracowni psychologicznej.
5. Marszałek województwa wpisuje do ewidencji jednostki, o których mowa w ust. 1, po otrzymaniu zawiadomienia.
6. Jednostki, o których mowa w ust. 1, są obowiązane przekazywać marszałkowi województwa informacje w formie pisemnej:
1) o zmianie danych, o których mowa w ust. 3 – w terminie 14 dni od dnia ich zmiany;
2) o zakończeniu działalności w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznej– w terminie 14 dni od dnia jej zakończenia.
7. Marszałek województwa, w drodze decyzji administracyjnej, skreśla jednostki, o których mowa w ust. 1, z ewidencji, o której mowa w ust. 4:
1) z urzędu;
2) na wniosek Ministra Obrony Narodowej.

Art. 87.

1. Badania psychologiczne w zakresie psychologii transportu są wykonywane przez uprawnionego psychologa.
2. Uprawnionym psychologiem jest osoba, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra uzyskany na kierunku psychologia;
2) ukończyła z wynikiem pozytywnym podyplomowe studia w zakresie psychologii transportu prowadzone przez uczelnię prowadzącą studia wyższe na kierunku psychologia;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów;
4) została wpisana do ewidencji uprawnionych psychologów.
3. Ewidencję uprawnionych psychologów prowadzi marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce zamieszkania, który:
1) wpisuje, w drodze decyzji administracyjnej, do ewidencji, za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, osobę spełniającą warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3;
2) wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji;
3) nadaje numer ewidencyjny uprawnionemu psychologowi;
4) odmawia wpisu do ewidencji, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku osoby:
a) niespełniającej wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3,
b) skreślonej z ewidencji w związku ze stwierdzeniem rażących nieprawidłowości w wykonywaniu lub dokumentowaniu badań psychologicznych– w okresie, o którym mowa w art. 88 ust. 8,
c) wobec której orzeczono, prawomocnym wyrokiem sądu środek karny w postaci zakazu wykonywania zawodu psychologa – w okresie obowiązywania tego zakazu,
d) którą pozbawiono prawa wykonywania zawodu psychologa prawomocnym orzeczeniem komisji dyscyplinarnej, o której mowa w ustawie z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów (Dz. U. Nr 73, poz. 763, z późn. zm.).
4. W ewidencji umieszcza się następujące dane uprawnionego psychologa:
1) numer ewidencyjny;
2) imię i nazwisko;
3) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię, numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które wydało ten dokument;
4) adres zamieszkania;
5) oznaczenie pracowni psychologicznej, w której wykonuje on badania;
6) datę wydania zaświadczenia o wpisie do ewidencji.
5. Opłata, o której mowa w ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi dochód samorządu województwa.
6. Uprawniony psycholog jest obowiązany:
1) przekazać marszałkowi województwa:
a) oznaczenie pracowni psychologicznej, w której wykonuje badania –najpóźniej do dnia rozpoczęcia badań,
b) informację o zmianie danych, o których mowa w ust. 4 pkt 2–5 – w terminie 14 dni od dnia ich zmiany;
2) poszerzać wiedzę zawodową i podnosić kwalifikacje;
3) posiadać podczas wykonywania badań zaświadczenie o wpisie do ewidencji oraz okazywać je na żądanie uprawnionego podmiotu.

Art. 88.

1. Marszałek województwa sprawuje nadzór nad przeprowadzaniem badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu, z zastrzeżeniem art. 89 ust.1.
2. W ramach sprawowanego nadzoru marszałek województwa:
1) rozpatruje skargi;
2) przeprowadza kontrolę w zakresie:
a) trybu, zakresu i sposobu przeprowadzania badań psychologicznych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 1 pkt 1,
b) prowadzonej dokumentacji,
c) wydawanych orzeczeń,
d) warunków lokalowych,
e) spełniania przez uprawnionego psychologa warunków, o których mowa w art. 87 ust. 2 i ust. 3 pkt 4 lit. c i d;
3) w przypadku stwierdzenia naruszeń warunków wykonywania działalności wyznacza termin ich usunięcia;
4) wydaje decyzję administracyjną o zakazie prowadzenia pracowni psychologicznej w zakresie psychologii transportu;
5) wydaje decyzję administracyjną o skreśleniu psychologa z ewidencji uprawnionych psychologów.

3. Kontrolę, o której mowa w ust. 2 pkt 2, przeprowadza z upoważnienia marszałka województwa uprawniony psycholog.
4. Marszałek województwa wydaje decyzję administracyjną o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę pracowni psychologicznej w zakresie psychologii transportu, skreślając przedsiębiorcę z rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną, jeżeli przedsiębiorca:
1) złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 85 ust. 5, niezgodne ze stanem faktycznym;
2) nie usunął naruszeń warunków wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznej w wyznaczonym przez marszałka województwa terminie;
3) rażąco naruszył warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznej.
5. Rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznej jest:
1) przeprowadzanie badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 90;
2) wydawanie orzeczeń psychologicznych niezgodnych ze stanem faktycznym;
3) odmowa poddania się kontroli, o której mowa w ust. 2 pkt 2.
6. Marszałek województwa wydaje decyzję administracyjną o skreśleniu psychologa z ewidencji, w przypadku:
1) śmierci psychologa;
2) niespełnienia przez niego co najmniej jednego z wymagań określonych w art. 87 ust. 2 pkt 1–3;
3) stwierdzenia:
a) wielokrotnego przeprowadzenia badań psychologicznych niezgodnie z obowiązującymi przepisami,
b) potwierdzenia nieprawdy w dokumentacji dotyczącej badań psychologicznych;
4) orzeczenia wobec niego prawomocnym wyrokiem sądu środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu psychologa – w okresie obowiązywania tego zakazu;
5) pozbawienia go prawa wykonywania zawodu psychologa prawomocnym orzeczeniem komisji dyscyplinarnej, o której mowa w ustawie z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów.
7. Marszałek województwa skreśla psychologa z ewidencji:
1) z urzędu;
2) na uzasadniony wniosek Ministra Obrony Narodowej.
8. W przypadku skreślenia psychologa z ewidencji, z przyczyn określonych w ust.6 pkt 3, ponowny wpis do ewidencji nie może być dokonany wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja administracyjna o skreśleniu stała się ostateczna.
9. Nadzór nad jednostkami, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 3 i 4, sprawuje marszałek województwa.

Art. 89.

1. Nadzór nad jednostką, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 2, sprawuje Minister Obrony Narodowej.
2. Minister Obrony Narodowej w ramach nadzoru:
1) rozpatruje skargi dotyczące pracowni psychologicznych;
2) przeprowadza kontrolę pracowni psychologicznych;
3) występuje do marszałka województwa z wnioskiem o:
a) skreślenie jednostki z ewidencji jednostek prowadzących pracownię psychologiczną,
b) wydanie decyzji o skreśleniu psychologa, z przyczyn określonych w art. 88 ust. 6 pkt 3, z ewidencji uprawnionych psychologów.

Art. 90.

1. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki, tryb, zakres i sposób przeprowadzania badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu i wydawania orzeczeń psychologicznych;
2) metodykę przeprowadzania badań psychologicznych, o której mowa w art. 85 ust. 2 pkt 1;
3) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychologicznymi w zakresie psychologii transportu oraz wzory stosowanych dokumentów;
4) wzór zaświadczenia o wpisie do ewidencji uprawnionych psychologów;
5) wzór zaświadczenia o wpisie do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną;
6) szczegółowe warunki, jakie musi spełniać pracownia psychologiczna;
7) wysokości opłat:
a) za badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu, przy czym wysokość opłaty nie może przekroczyć 200 zł,
b) za wpis do rejestru przedsiębiorców, przy czym wysokość opłaty nie może przekroczyć 600 zł,
c) za wpis do ewidencji uprawnionych psychologów, przy czym wysokość opłaty nie może przekroczyć 50 zł.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności:
1) konieczność zapewnienia odpowiednich warunków do wykonywania niezbędnego zakresu badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu;
2) konieczność zapewnienia wysokiego standardu badań;
3) konieczność zapewnienia prawidłowego obiegu dokumentów;
4) wysokość rzeczywistych kosztów związanych z przeprowadzaniem badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu oraz prowadzeniem rejestru i ewidencji.

Ustawa z dnia 17 listopada 2006 roku o zmianie Ustawy o transporcie drogowym oraz zmianie Ustawy – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2006 r. nr 235, poz. 1701)

Art. 39a.

1. Przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy może zatrudnić kierowcę, jeżeli osoba ta:
1)    ukończyła 21 lat;
2)    posiada odpowiednie uprawnienie do kierowania pojazdem samochodowym, określone w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108,poz. 908, z późn. zm.3);
3)    nie ma przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy;
4)    nie ma przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy;
5)    uzyskała kwalifikację wstępną;
6)    ukończyła szkolenie okresowe.
2. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy kierowcy wykonującego przewóz drogowy rzeczy pojazdem samochodowym lub zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t i nieprzekraczającej 7,5 t.
3. Wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 5 i 6, nie stosuje się do kierowcy pojazdu:
1)    do kierowania którego wymagane jest prawo jazdy kategorii A1, A, B1, B lub B+E;
2)    którego konstrukcja ogranicza prędkość do 45 km/h;
3)    wykorzystywanego przez siły zbrojne;
4) obrony cywilnej, jednostek ochrony przeciwpożarowej lub jednostek odpowiedzialnych za utrzymanie bezpieczeństwa lub porządku publicznego;
5) poddawanego testom drogowym do celów rozwoju technicznego przez producentów, jednostki badawczo-rozwojowe lub szkoły wyższe;
6)    odbywającego przejazd bez osób lub ładunku:
a) w celu dokonania jego naprawy lub konserwacji,
b) z miejsca zakupu lub odbioru;
7)    używanego w sytuacjach zagrożenia lub przeznaczonego do akcji ratunkowych;
8)    wykorzystywanego do:
a) nauki jazdy osób ubiegających się o prawo jazdy,
b) szkolenia osób posiadających prawo jazdy,
c) przeprowadzania państwowego egzaminu osób ubiegających się o prawo jazdy;
9)    wykorzystywanego do użytku osobistego w przewozie drogowym osób lub rzeczy;
10)    wykorzystywanego do przewozu materiałów lub urządzeń niezbędnych kierowcy do jego pracy, pod warunkiem że prowadzenie pojazdu nie jest jego podstawowym zajęciem.

Art. 39k

1.Kierowca wykonujący przewóz drogowy podlega badaniom psychologicznym przeprowadzanym w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy.
2. Badania psychologiczne, o których mowa w ust. 1, są wykonywane, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, w zakresie i na zasadach określonych dla kierowców w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
3. Badania psychologiczne, o których mowa w ust. 1, są przeprowadzane:
1)    do czasu ukończenia przez kierowcę 60 lat – co 5 lat;
2)    po ukończeniu przez kierowcę 60. roku życia – co 30 miesięcy
4. Pierwsze badanie psychologiczne, o którym mowa w ust. 1, jest wykonywane przed dniem wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego ukończenie kwalifikacji wstępnej, a każde następne dla kierowcy w wieku do 60 lat – w terminie właściwym do ukończenia szkolenia okresowego, jednak nie później niż do dnia wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego ukończenie szkolenia okresowego.

Art. 39l

1. Przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy jest obowiązany do:
1)    kierowania kierowców na:
a)    szkolenia okresowe,
b)    badania lekarskie i psychologiczne;
2)    pokrywania kosztów badań lekarskich i psychologicznych;
3)    przechowywania przez cały okres zatrudnienia kierowcy kopii:
a)    świadectw kwalifikacji zawodowej,
b)    orzeczeń lekarskich i psychologicznych;
4)    prowadzenia dokumentacji dotyczącej badań lekarskich i psychologicznych;
5)    przekazania kierowcy z chwilą rozwiązania stosunku pracy kopii orzeczeń i świadectw, o których mowa w pkt3.
2. Przedsiębiorca lub inny podmiot wykonujący przewóz drogowy może pokryć koszty szkoleń okresowych kierowcy.
3. Spełnienie przez przedsiębiorcę lub przez inny podmiot wykonujący przewóz drogowy obowiązku, o którym     mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, uznaje się za równoznaczne ze spełnieniem obowiązków pracodawcy w zakresie wykonywania wstępnych i okresowych badań lekarskich, o których mowa w art. 229 § 1 i 2 Kodeksu pracy.

Art. 39m

Wymagania, o których mowa w art. 39a – 39l, stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy lub innej osoby osobiście wykonującej przewóz drogowy.

OPERATORÓW i SUWNICOWYCH

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie rodzajów prac wymagających szczególnej sprawności psychofizycznej (Dz.U.96.62.287)

WYKAZ RODZAJÓW PRAC WYMAGAJĄCYCH SZCZEGÓLNEJ SPRAWNOŚCI PSYCHOFIZYCZNEJ:
1. Prace przy obsłudze suwnic sterowanych z kabiny i zdalnie sterowanych.
2. Prace przy obsłudze podnośników i platform hydraulicznych.
3. Prace przy obsłudze układnic magazynowych.
4. Prace przy obsłudze żurawi wieżowych i samojezdnych.
5. Prace operatorów samojezdnych ciężkich maszyn budowlanych i maszyn drogowych.
6.Prace przy obsłudze urządzeń mechanicznych, związanych z czynnościami wyburzeniowymi.
7. Prace operatorów pulpitów sterowniczych urządzeń technologicznych wielofunkcyjnych i wielozadaniowych.
8. Prace przy obsłudze urządzeń walcowniczych przy wprowadzaniu pasm do wykrojów walcowniczych przy użyciu narzędzi ręcznych.
9. Prace drużyn trakcyjnych oraz maszynistów – operatorów samojezdnych ciężkich maszyn torowych i kierowców drezyn motorowych.
10. Prace nastawniczego, ustawiacza i manewrowego na kolei i na zakładowych bocznicach kolejowych oraz prace dyżurnego ruchu na kolei.
11. Prace kierowców: autobusów, pojazdów przewożących materiały niebezpieczne oraz pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 16 ton i długości powyżej 12 m, trolejbusów i motorniczych tramwajów.
12. Prace przy montażu i remoncie sieci trakcyjnych.
13. Prace przy liniach napowietrznych niskich, średnich i wysokich napięć.
14. Prace przy obsłudze urządzeń ciśnieniowych podlegających pełnemu dozorowi technicznemu.
15. Prace przy obsłudze instalacji chemicznych do produkcji gazów toksycznych lub tworzących mieszaniny wybuchowe z powietrzem.
16. Prace przy materiałach łatwo palnych, środkach toksycznych i materiałach biologicznie zakaźnych.
17. Prace przy wytwarzaniu, transportowaniu, wydawaniu i stosowaniu materiałów wybuchowych i samozapalnych.
18. Prace badawcze, doświadczalne i technologiczne, związane bezpośrednio z eksploatacją oraz obsługą ruchu reaktorów jądrowych, akceleratorów, generatorów neutronów, komór do produkcji źródeł promieniotwórczych.
19. Prace z otwartymi źródłami promieniotwórczymi w pracowniach klasy I i II.
20. Prace związane ze stosowaniem promieniowania jonizującego do celów diagnostycznych i terapeutycznych w zakładach opieki zdrowotnej, z wyjątkiem przypadków dotyczących ratowania życia ludzkiego.
21. Prace doświadczalne z nowymi rodzajami uzbrojenia i amunicji.
22. Prace remontowo-konserwacyjne przy amunicji i jej konfekcjonowaniu.
23. Prace związane z oczyszczaniem terenu z przedmiotów wybuchowych i niebezpiecznych.
24. Prace maszynisty maszyn wyciągowych, sygnalisty szybowego, operatora samojezdnych maszyn przodkowych, operatora pojazdów pozaprzodkowych i samojezdnych maszyn pomocniczych, maszynisty lokomotyw pod ziemią, rewidenta urządzeń wyciągowych – w podziemnych zakładach górniczych.
25. Prace maszynisty wiertniczego i operatora maszyn podstawowych – w odkrywkowych zakładach górniczych.
26. Prace mechanika i maszynisty wiertni, operatora i kierowcy agregatów cementacyjnych zasobników oraz urządzeń do intensyfikacji wydobycia ropy i gazu – w zakładach górniczych wydobywających kopaliny metodą otworów wiertniczych i w zakładach wykonujących prace geologiczne.
27. Prace pilota morskiego.
28. Prace przy obsłudze znaków nawigacyjnych na wodzie.
29. Prace przy technicznej obsłudze wodowania statków.
30. Prace na wysokości na masztach i wieżach antenowych.
31. Prace na wiaduktach i mostach.
32. Prace pilota samolotowego, śmigłowcowego i szybowcowego, balonu wolnego i skoczka spadochronowego zawodowego.
33. Prace nawigatora lotniczego i mechanika pokładowego w lotnictwie.
34. Prace kontrolera ruchu lotniczego.
35. Prace kaskadera filmowego.
36. Prace treserów dzikich zwierząt i akrobatów cyrkowych.

 

PRACOWNIKÓW PRACUJĄCYCH NA WYSOKOŚCI ORAZ INNYCH PRACOWNIKÓW, OD KTÓRYCH WYMAGANA JEST SZCZEGÓLNA SPRAWNOŚĆ PSYCHOFIZYCZNA

Podstawa prawna jak w punkcie 2

 

BADANIA PSYCHOLOGICZNE I LEKARSKIE OSÓB UBIEGAJĄCYCH SIĘ LUB POSIADAJĄCYCH POZWOLENIE NA BROŃ

Ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U.04.52.525 tekst jedn. z późn. zm.)

Art. 15.

1. Pozwolenia na broń nie wydaje się osobom:
1)    niemającym ukończonych 21 lat, z zastrzeżeniem ust. 2;
2)  z zaburzeniami psychicznymi, o których mowa w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268), lub o znacznie ograniczonej sprawności psychofizycznej;
3)    wykazującym istotne zaburzenia funkcjonowania psychologicznego;
4)    uzależnionym od alkoholu lub od substancji psychoaktywnych;
5)    nieposiadającym miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6)    co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, w szczególności skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw.
2. Na wniosek szkoły, organizacji sportowej, Polskiego Związku Łowieckiego, stowarzyszenia obronnego pozwolenie może być wydane osobie mającej ukończone 18 lat, jednakże tylko na broń służącą do celów sportowych lub łowieckich.
3. Osoba, która występuje z podaniem o wydanie pozwolenia na broń lub zgłasza do rejestru broń pneumatyczną, przedstawia właściwemu organowi Policji orzeczenia lekarskie i psychologiczne wydane przez upoważnionych: lekarza i psychologa, stwierdzające, że nie należy ona do osób wymienionych w ust. 1 pkt 2-4, i potwierdzające, że może ona dysponować bronią.
4. Osoba posiadająca pozwolenie na broń wydane w celu określonym w art. 10 ust. 3 pkt 1 obowiązana jest raz na pięć lat przedstawić właściwemu organowi Policji aktualne orzeczenia lekarskie i psychologiczne, o których mowa w ust. 3. W przypadku wydania negatywnego  orzeczenia lekarz lub psycholog zobowiązany jest zawiadomić o tym właściwy organ Policji.
5. W przypadku ujawnienia okoliczności dostatecznie uzasadniających podejrzenie, iż osoba posiadająca pozwolenie na broń lub zarejestrowaną broń pneumatyczną należy do osób wymienionych w ust. 1 pkt 2-4, właściwy organ Policji może zobowiązać tę osobę do niezwłocznego poddania się badaniom lekarskim i psychologicznym i przedstawienia wydanych orzeczeń. W przypadku wydania negatywnego orzeczenia lekarz lub psycholog zobowiązany jest zawiadomić o tym właściwy organ Policji.
6. Przepisy ust. 3 i 4 nie dotyczą funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Służby Więziennej oraz funkcjonariuszy innych państwowych formacji uzbrojonych i żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów posiadają przydzieloną im broń służbową.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia:
1)    zakres badań lekarskich i psychologicznych, którym jest obowiązana poddać się osoba, o której mowa w ust. 3 i 4;
2)    lekarzy i psychologów upoważnionych do przeprowadzania badań oraz wydawania orzeczeń, o których mowa w ust. 3 i 4;
3)    warunki i tryb:
a)    odwoływania się od orzeczeń lekarskich i psychologicznych,
b)  uzyskiwania i utraty uprawnień przez lekarzy i psychologów do przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych,
c)    kontroli wykonywania i dokumentowania badań lekarskich i psychologicznych oraz wydawanych orzeczeń lekarskich i psychologicznych;
4)    dodatkowe kwalifikacje lekarzy i psychologów przeprowadzających badania lekarskie i psychologiczne;
5)    sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami lekarskimi i psychologicznymi oraz    wzory stosowanych dokumentów;
6)    maksymalne stawki opłat za badania lekarskie i psychologiczne.
7)    Koszty związane z wydaniem orzeczeń, o których mowa w ust. 3-5, ponosi osoba poddana badaniu.
8)    (5) Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanów chorobowych i zaburzeń funkcjonowania psychologicznego, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, wykluczających możliwość wydania pozwolenia na broń, rejestracji broni, biorąc pod uwagę uniemożliwienie wydania pozwolenia na broń lub karty rejestracyjnej broni pneumatycznej osobom niedającym rękojmi bezpiecznego posługiwania się bronią.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 3 listopada 2003 r. w sprawie wykazu stanów chorobowych i zaburzeń funkcjonowania psychicznego, wykluczających możliwość wydania pozwolenia na broń i rejestracji broni (Dz.U.03.194.1905)

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 września 2000 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na broń (Dz.U.00.79.898 z późn. zm.) 

USTAWA z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego. (Dz. U. z dnia 25 lipca 2002 r. Nr 117, poz. 1007)

Art. 11.

1.Pozwolenia udziela się:
1) przedsiębiorcy będącemu osobą fizyczną, który:
a) posiada co najmniej wykształcenie średnie,
b) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
c) nie wykazuje zaburzeń psychicznych, o których mowa w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 11, poz. 95 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268), oraz istotnych zaburzeń funkcjonowania psychologicznego,
d) nie był skazany prawomocnym orzeczeniem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe oraz nie toczy się przeciwko niemu postępowanie w sprawie o takie przestępstwo lub wykroczenie,
e) nie jest wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych, prowadzonego przez Krajowy Rejestr Sądowy,
f) udokumentował możliwość spełnienia warunków technicznych i organizacyjnych, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 4, poprzez dołączenie opinii, o której mowa w art. 12,
g) zatrudnia osoby spełniające warunki, o których mowa w art. 19, w zakresie dostępu do materiałów wybuchowych,
2) przedsiębiorcy innemu niż osoba fizyczna.
2.Pozwolenia udziela się przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli:
1) nie jest wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych, prowadzonego przez Krajowy Rejestr Sądowy,
2) udokumentował możliwość spełnienia warunków technicznych i organizacyjnych, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 4, poprzez dołączenie opinii, o której mowa w art. 12,
3) zatrudnia osoby spełniające warunki, o których mowa w art. 19, w zakresie dostępu do materiałów wybuchowych.
3.Wymagania, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio do jednostek naukowych.

Art. 13.

1.Osoby, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 oraz art. 19, są obowiązane przedstawić raz na 5 lat aktualne orzeczenie lekarskie i psychologiczne stwierdzające brak zaburzeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. c).
2.Osoby, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1, przedstawiają orzeczenie lekarskie i psychologiczne organowi wydającemu pozwolenie, a osoby określone w art. 19 – pracodawcy.
3.Opłatę za badanie ponosi osoba badana. Za badania pracowników, przeprowadzane w trakcie zatrudnienia, opłatę ponosi pracodawca.
4.Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi w drodze rozporządzenia:
1) zakres badań psychiatrycznych i psychologicznych, którym są obowiązane poddać się osoby, o których mowa w ust. 1,
2) warunki i tryb:
a) odwoływania się od orzeczeń lekarskich i psychologicznych,
b) uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez lekarzy i psychologów,
c) wydawania orzeczeń lekarskich i psychologicznych,
3) kwalifikacje lekarzy i psychologów, upoważnionych do przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych,
4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami oraz wzory stosowanych dokumentów,
5) maksymalne stawki opłat za badania.
5.W rozporządzeniu należy uwzględnić kwalifikacje lekarzy i psychologów odpowiednie do rodzaju badań, a także konieczność przedstawienia stanu zdrowia psychicznego osób, o których mowa w ust. 1, oraz okoliczność, że stawki opłat, o których mowa w ust. 4 pkt 5, powinny zapewnić pokrycie kosztów przeprowadzonych badań.

Art. 14.

1.Wniosek o wydanie pozwolenia powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy, jego siedzibę lub miejsce zamieszkania,
2) dane osobowe przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1, a w przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2, albo jednostki naukowej, członków organu zarządzającego, prokurentów i pełnomocników, zawierające imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia i numer PESEL, a w przypadku osoby posiadającej obywatelstwo innego państwa – serię i numer paszportu oraz adresy zameldowania na pobyt stały i czasowy,
3) określenie celu nabycia materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, warunków i miejsca ich przechowywania, a także zakresu prac, do jakich będą one używane,
4) określenie rodzaju i ilości materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, jakie mogą być nabywane lub przechowywane w okresie roku,
5) informację o posiadanym wykształceniu i kwalifikacjach osób, o których mowa w art. 19.
2.Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć następujące dokumenty:
1) określające formę prawną wnioskodawcy, w szczególności statut lub umowę,
2) stwierdzające uprawnienie do wykonywania działalności gospodarczej,
3) oświadczenie wskazujące osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a także oświadczenia tych osób o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych,
4) zaświadczenie Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. d),
5) odpis z rejestru dłużników niewypłacalnych Krajowego Rejestru Sądowego,
6) orzeczenie lekarskie i psychologiczne w zakresie, o jakim mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. c),
7) opinię, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. f) oraz ust. 2 pkt 2,
8) zaświadczenie komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, stwierdzające, że obiekty budowlane i urządzenia techniczne, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 i 4, spełniają wymagania określone odpowiednio w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, sanitarnych i ochronie środowiska.
3.Wnioskodawca może dołączyć do wniosku o udzielenie pozwolenia także inne dokumenty mogące mieć istotne znaczenie dla rozpatrzenia wniosku.
4.Wojewoda może zażądać od wnioskodawcy innych dokumentów niż określone w ust. 2 lub dodatkowych informacji uzupełniających, jeżeli w toku postępowania o wydanie pozwolenia okaże się, że ze względu na obronność, bezpieczeństwo państwa lub inny ważny interes publiczny są one niezbędne do rozpatrzenia wniosku.
5.Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wydanie pozwolenia, uwzględniając w nim obowiązek zawarcia informacji, o których mowa w ust. 1.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2003 roku w sprawie badań psychiatrycznych i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na nabywanie oraz przechowywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. nr 158 z 2003 r. poz. 1536)

Na podstawie art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007 i Nr 238, poz. 2019) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) zakres badań psychiatrycznych i psychologicznych, którym są obowiązane poddać się osoby, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 oraz art. 19 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zwanej dalej “ustawą”;
2) kwalifikacje lekarzy i psychologów, upoważnionych do przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych;
3) warunki i tryb:
a) uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez lekarzy i psychologów,
b) wydawania orzeczeń lekarskich i psychologicznych,
c) odwoływania się od orzeczeń lekarskich i psychologicznych;
4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami oraz wzory stosowanych dokumentów;
5) maksymalne stawki opłat za badania.
§ 2. Badanie psychiatryczne osób, o których mowa w § 1 pkt 1, obejmuje ocenę stanu psychicznego w zakresie występowania zaburzeń psychicznych, z uwzględnieniem art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy.
§ 3. Badanie psychologiczne osób, o których mowa w § 1 pkt 1, obejmuje określenie poziomu rozwoju umysłowego, dojrzałości społecznej i emocjonalnej oraz opis cech osobowości.
§ 4. Do przeprowadzania badań psychiatrycznych jest upoważniony lekarz, który posiada:
1) prawo wykonywania zawodu,
2) drugi stopień specjalizacji w zakresie psychiatrii lub tytuł specjalisty w dziedzinie psychiatrii
– zwany dalej “upoważnionym lekarzem”.
§ 5. 1. Do przeprowadzania badań psychologicznych jest upoważniony psycholog, zwany dalej “upoważnionym psychologiem”.
2. W zakresie kwalifikacji oraz uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez psychologa, o którym mowa w ust. 1, stosuje się rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 września 2000 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się lub posiadających pozwolenie na broń (Dz. U. Nr 79, poz. 898, z 2001 r. Nr 22, poz. 261 oraz z 2002 r. Nr 68, poz. 630).
§ 6. Upoważniony lekarz traci swoje uprawnienia w razie:
1) pozbawienia prawa wykonywania zawodu;
2) zawieszenia prawa wykonywania zawodu;
3) ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych;
4) zaprzestania wykonywania zawodu przez okres dłuższy niż 5 lat – w razie niedopełnienia obowiązku wynikającego z art. 10 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm.2));
5) orzeczenia prawomocnym wyrokiem środka karnego pozbawienia praw publicznych.
§ 7. 1. Upoważniony lekarz, na podstawie wyniku badania lekarskiego, wydaje orzeczenie lekarskie z kopią; oryginał orzeczenia otrzymuje osoba, o której mowa w § 1 pkt 1, kopię pozostawia się w dokumentacji badań. W przypadku orzeczenia negatywnego sporządza się drugą kopię, którą przekazuje się:
1) organowi wydającemu pozwolenie – w przypadku osób, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy;
2) pracodawcy – w przypadku osób, o których mowa w art. 19 ustawy.
2. Upoważniony lekarz przeprowadza badania osób, o których mowa w art. 19 ustawy, po przedstawieniu przez te osoby zaświadczenia o braku przeciwwskazań do pracy przy nabywaniu oraz przechowywaniu materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, wystawionego przez lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę nad pracownikami na podstawie odrębnych przepisów.
3. Upoważniony lekarz, przeprowadzając badanie osób, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy, może zlecić przeprowadzenie badania ogólnolekarskiego lekarzowi posiadającemu kwalifikacje do sprawowania opieki profilaktycznej nad pracownikami na podstawie odrębnych przepisów.
4. Wzór orzeczenia lekarskiego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 8. 1. Upoważniony psycholog, na podstawie badania psychologicznego, wydaje orzeczenie psychologiczne.
2. Przepis § 7 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. Wzór orzeczenia psychologicznego stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 9. 1. Od orzeczenia lekarskiego i orzeczenia psychologicznego przysługuje odwołanie wnoszone na piśmie.
2. Odwołanie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje osobie, o której mowa w § 1 pkt 1, oraz organowi wydającemu pozwolenie.
3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, wnoszą odwołanie wraz z jego uzasadnieniem w terminie 30 dni od dnia otrzymania orzeczenia.
4. Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem lekarza lub psychologa, który wydał orzeczenie, do:
1) konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie psychiatrii – w przypadku odwołania od orzeczenia lekarskiego,
2) psychologa wyznaczonego przez wojewodę, po zasięgnięciu opinii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego lub Stowarzyszenia Psychologów Sądowych w Polsce – w przypadku odwołania od orzeczenia psychologicznego
– zwanych dalej “podmiotami odwoławczymi”.
5. Lekarz lub psycholog, za którego pośrednictwem wnoszone jest odwołanie, przekazuje je, wraz z dokumentacją badań, do podmiotu odwoławczego w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania.
6. Badanie w trybie odwoławczym przeprowadza konsultant wojewódzki w dziedzinie psychiatrii lub wyznaczony przez niego specjalista psychiatra i odpowiednio psycholog, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, w terminie nie dłuższym niż 30 dni – licząc od dnia otrzymania odwołania przez podmiot odwoławczy.
7. Lekarz lub psycholog, o których mowa w ust. 6, muszą posiadać kwalifikacje określone dla lekarzy i psychologów przeprowadzających badania zgodnie z przepisami rozporządzenia.
8. Orzeczenie lekarskie lub psychologiczne wydane w trybie odwoławczym jest ostateczne.
9. Wzory orzeczeń, o których mowa w ust. 8, stanowią załączniki nr 3 i 4 do rozporządzenia.
§ 10. 1. Dokumentację dotyczącą badań lekarskich i psychologicznych oraz wydawanych orzeczeń przechowuje się przez okres 20 lat.
2. W sprawach dotyczących sposobu postępowania z dokumentacją odnoszącą się do badań lekarskich, o której mowa w ust. 1, w zakresie nieuregulowanym rozporządzeniem stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rodzajów dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania, oraz przepisy dotyczące rodzajów indywidualnej dokumentacji medycznej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania.
§ 11. Ustala się następujące maksymalne stawki opłat za badania psychiatryczne i psychologiczne:
1) opłata za badanie psychiatryczne i psychologiczne, o których mowa w § 2 i 3, wynosi odpowiednio:
a) badanie psychiatryczne – 120 zł,
b) badanie psychologiczne – 160 zł;
2) opłata za badania w trybie odwoławczym, o których mowa w § 9, wynosi odpowiednio:
a) badanie psychiatryczne – 200 zł,
b) badanie psychologiczne – 240 zł.
§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

USTAWA z dnia 26 października 1982 r.o wychowaniu w trzeźwości (Dziennik Ustaw rok 2012 poz. 1356)

Art. 423.

1. Pomieszczenia i urządzenia izby wytrzeźwień lub placówki odpowiadają wymaganiom odpowiednim do wykonywanych zadań, w tym są wyposażone w system umożliwiający obserwację osób w nich umieszczonych w celu zapewnienia bezpieczeństwa tych osób.
2. W izbie wytrzeźwień oraz w placówce zatrudnia się osoby posiadające kwalifikacje odpowiednie do zajmowanego stanowiska oraz posiadające zdolność psychiczną do pracy w izbie lub placówce, w tym do pracy w warunkach wymagających stosowania przymusu bezpośredniego, stwierdzoną opinią psychologiczną.
3. W razie uzasadnionego podejrzenia utraty zdolności psychicznej opinię określoną
w ust. 2 wydaje się także na wniosek dyrektora izby wytrzeźwień lub kierownika placówki.
4. Przepisów ust. 2 i 3 w zakresie dotyczącym oceny zdolności psychicznej nie stosuje się do lekarzy i felczerów.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) czynności związane z prowadzeniem depozytu w izbach wytrzeźwień lub placówkach, w tym sposób ewidencjonowania, przyjmowania, przechowywania i wydawania deponowanych środków i przedmiotów,
2) organizację izb wytrzeźwień i placówek oraz warunki, jakim powinny odpowiadać ich pomieszczenia i urządzenia,
3) skład oraz kwalifikacje personelu izb wytrzeźwień i placówek,
4) sposób przeprowadzenia kontroli stanu zdrowia, o którym mowa w art. 42 ust. 10,
5) sposób przeprowadzenia badania na zawartość alkoholu,
6) rodzaje i zakres prowadzonej ewidencji i dokumentacji, w tym wzór karty ewidencyjnej, uwzględniając zapewnienie rzetelnego prowadzenia ewidencji i dokumentacji oraz ochrony danych i informacji dotyczących osoby doprowadzonej lub przyjętej do izb wytrzeźwień i placówek,
7) wykaz produktów leczniczych oraz wyrobów medycznych, które są stosowane
w izbach wytrzeźwień i placówkach – biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia poszanowania praw osób doprowadzonych do izb wytrzeźwień i placówek oraz do nich przyjętych, a także zapewnienia im należytej opieki, z uwzględnieniem specyfiki izb wytrzeźwień i placówek, w tym izb wytrzeźwień, w których stosuje się detoksykację.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 19 grudnia 2013 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się o wpis lub posiadających wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej (Dziennik Ustaw rok 2013 poz. 1715)

Na podstawie art. 33a ust. 4 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2005 r. Nr 145, poz. 1221, z późn zm.) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:

1) szczegółowy zakres oraz tryb przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych, którym jest obowiązana poddać się osoba ubiegająca się o wpis lub posiadająca wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej;
2) maksymalne stawki opłat za badania lekarskie i psychologiczne;
3) wzór oświadczenia, o którym mowa w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r.
o ochronie osób i mienia, zwanej dalej „ustawą”, oraz druków orzeczenia lekarskiego i orzeczenia psychologicznego.
§ 2. 1. Badanie lekarskie obejmuje:
1) ogólne badanie stanu zdrowia, w tym ocenę narządu słuchu i równowagi, układu krążenia, układu ruchu i układu nerwowego;
2) badania specjalistyczne:
a) okulistyczne, w zakresie oceny narządu wzroku, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 15 ust. 7 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576 oraz z 2013 r. poz. 829),
b) psychiatryczne, w zakresie zaburzeń psychicznych, o których mowa w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1375), oraz stanów chorobowych i zaburzeń funkcjonowania psychologicznego określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 15 ust. 9 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji;
3) inne badania specjalistyczne i badania pomocnicze, w przypadku stwierdzenia przez lekarza uprawnionego do przeprowadzania badania lekarskiego, zwanego dalej „uprawnionym lekarzem”, że są one niezbędne do prawidłowej oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o wpis lub posiadającej wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej.
2. Badanie psychologiczne obejmuje:
1) ocenę:
a) sprawności intelektualnej,
b) osobowości, z uwzględnieniem funkcjonowania w trudnych sytuacjach,
c) poziomu dojrzałości społecznej i emocjonalnej;
2) inne badania psychologiczne, w przypadku stwierdzenia przez psychologa uprawnionego do przeprowadzania badania psychologicznego, zwanego dalej „uprawnionym psychologiem”, że są one niezbędne do prawidłowej oceny funkcjonowania psychologicznego osoby ubiegającej się o wpis lub posiadającej wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej.
§ 3. 1. Badania lekarskie i psychologiczne przeprowadza się po sprawdzeniu tożsamości osoby badanej i kompletności złożonego wniosku, o którym mowa
w art. 33 ust. 1 ustawy.
2. Wzór oświadczenia, o którym mowa w art. 33 ust. 2 ustawy, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Po przeprowadzeniu badania lekarskiego uprawniony lekarz wydaje osobie ubiegającej się o wpis lub posiadającej wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej orzeczenie lekarskie o zdolności fizycznej i psychicznej do wykonywania zadań pracownika ochrony fizycznej, zwane dalej „orzeczeniem lekarskim”, według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
2. Orzeczenie lekarskie wydaje się osobie badanej, drugi egzemplarz orzeczenia lekarskiego dołącza się do dokumentacji badań osoby badanej. W przypadku gdy orzeczenie lekarskie dotyczy osoby posiadającej wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, kolejne egzemplarze tego orzeczenia otrzymują pracodawca kierujący na badania oraz właściwy komendant wojewódzki Policji.
§ 5. 1. Po przeprowadzeniu badania psychologicznego uprawniony psycholog wydaje osobie ubiegającej się o wpis lub posiadającej wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej orzeczenie psychologiczne o zdolności do wykonywania zadań pracownika ochrony fizycznej, według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
2. Przepis § 4 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 6. 1. W przypadku stwierdzenia:
1) w orzeczeniu lekarskim nieposiadania zdolności fizycznej i psychicznej lub
2) w orzeczeniu psychologicznym nieposiadania zdolności
– do wykonywania zadań pracownika ochrony fizycznej, odpowiednio uprawniony lekarz lub uprawniony psycholog sporządza dodatkowy egzemplarz orzeczenia lekarskiego lub psychologicznego i przekazuje niezwłocznie listem poleconym za potwierdzeniem odbioru, z zachowaniem poufności, właściwemu komendantowi wojewódzkiemu Policji.

2. O przyczynach uzasadniających stwierdzenie:

1) w orzeczeniu lekarskim nieposiadania zdolności fizycznej i psychicznej lub
2) w orzeczeniu psychologicznym nieposiadania zdolności
– do wykonywania zadań pracownika ochrony fizycznej odpowiednio uprawniony lekarz lub uprawniony psycholog informuje osobę badaną po zakończeniu badania oraz dołącza pisemne uzasadnienie do dokumentacji badań osoby badanej.

§ 7. 1. Maksymalne stawki opłat za badania lekarskie i psychologiczne, w tym za badania przeprowadzane w trybie odwołania, osoby ubiegającej się o wpis i osoby posiadającej wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej wynoszą:
1) 250 zł – za badanie lekarskie;
2) 100 zł – za badanie psychologiczne.

2. Stawki opłat, o których mowa ust. 1, za badania lekarskie i psychologiczne wykonywane przez podatników podatku od towarów i usług, zobowiązanych do rozliczenia podatku, podwyższa się odpowiednio o kwotę tego podatku.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 19 września 2014 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych kandydatów do objęcia urzędu sędziego (Dziennik Ustaw rok 2015 poz. 133)

Na podstawie art. 57 § 10 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dziennik Ustaw rok 2015 poz. 133) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie ustala:

1) szczegółowy zakres i sposób przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych kandydatów do objęcia urzędu sędziego, zwanych dalej „kandydatami”;
2) kwalifikacje lekarzy i psychologów uprawnionych do przeprowadzania badań kandydatów
i wydawania zaświadczeń o zdolności do pełnienia obowiązków sędziego, zwanych dalej odpowiednio „lekarzami uprawnionymi” lub „psychologami uprawnionymi”;
3) termin wykorzystania zaświadczeń o zdolności do pełnienia obowiązków sędziego w innym postępowaniu w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim.

§ 2. Badania lekarskie kandydata obejmują:

1) ogólną ocenę stanu zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem układu nerwowego i stanu psychicznego;
2) badania specjalistyczne, konsultacje lekarzy specjalistów i badania pomocnicze (laboratoryjne, EKG, EEG, RTG i inne),jeżeli lekarz uprawniony uzna je za niezbędne.

§ 3. 1. Badania psychologiczne kandydata obejmują wywiad bezpośredni i obserwację kandydata, z zastosowaniem narzędzi diagnostycznych.

2. Na podstawie wyników badań, o których mowa w ust. 1, psycholog uprawniony określa i opisuje cechy osobowości kandydata w zakresie umiejętności poznawczych
i społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem zdolności do samodzielnego oceniania sytuacji i podejmowania decyzji oraz odporności na stres.

3. Badania psychologiczne kandydata psycholog uprawniony przeprowadza osobiście.

§ 4. 1. Lekarz uprawniony na podstawie wyników badań, o których mowa w § 2, wydaje zaświadczenie o zdolności kandydata do pełnienia obowiązków sędziego, w zakresie dotyczącym stanu zdrowia, zwane dalej „zaświadczeniem lekarskim”.
2. Zaświadczenie lekarskie wraz z wynikami badań specjalistycznych i pomocniczych wydaje się kandydatowi.
§ 5. 1. Psycholog uprawniony na podstawie wyników badań, o których mowa w § 3, wydaje zaświadczenie o zdolności kandydata do pełnienia obowiązków sędziego, w zakresie predyspozycji i umiejętności psychologicznych, zwane dalej „zaświadczeniem psychologicznym”.

2. Zaświadczenie psychologiczne wraz z wynikami badań psychologicznych wydaje się kandydatowi.

§ 6. 1. Zaświadczenie lekarskie i zaświadczenie psychologiczne mogą być wykorzystane przez kandydata w toku innych postępowań w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim, w terminie 12 miesięcy od daty ich wystawienia.

2. Dla oceny możliwości wykorzystania zaświadczeń, o których mowa w ust. 1, w innym postępowaniu w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim przyjmuje się datę zgłoszenia przez kandydata swojej kandydatury w tym postępowaniu.

§ 7. Lekarzem uprawnionym może być lekarz, który jest wpisany do rejestru lekarzy przeprowadzających badania profilaktyczne, prowadzonego na podstawie przepisów wydanych w celu wykonania art. 229 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.
– Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), i ma prawo wykonywania zawodu oraz co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie.

§ 8. Psychologiem uprawnionym może być psycholog, który jest wpisany do rejestru prowadzonego przez komendanta wojewódzkiego Policji na podstawie przepisów wydanych w celu wykonania ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji(Dz. U. z 2012 r. poz. 576, z 2013 r. poz. 829 oraz z 2014 r. poz. 295).

§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2014 r.

BADANIA ODWOŁAWCZE

Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 2000 r. w sprawie badań psychologicznych kierujących pojazdami oraz kandydatów na instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 36, poz. 416)

Na podstawie art. 125 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872, z 1999 r. Nr 106, poz. 1216 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136) zarządza się, co następuje:
§ 1.Przepisy rozporządzenia określają:
1) warunki i tryb:
a) kierowania osób na badania psychologiczne,
b) uzyskiwania i cofania uprawnień do przeprowadzania badań psychologicznych oraz uzyskiwania i cofania zezwoleń jednostkom przeprowadzającym te badania,
c) odwoływania się od orzeczeń psychologicznych,
d) kontroli przeprowadzania badań psychologicznych oraz wydawanych orzeczeń psychologicznych,
2) warunki i sposób przeprowadzania badań psychologicznych,
3) sposób postępowania z dokumentacją związaną z przeprowadzanymi badaniami psychologicznymi oraz wzory stosowanych dokumentów,
4) maksymalne stawki opłat za badania psychologiczne.
§ 2. 1.Osobie podlegającej badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem skierowanie na badanie psychologiczne wydaje lekarz, jeżeli w wyniku przeprowadzonego badania lekarskiego stwierdzone zostaną wskazania do przeprowadzenia badania psychologicznego.
2.Lekarz wydaje skierowanie na badanie psychologiczne na druku według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, określając w skierowaniu wskazania do przeprowadzenia badania psychologicznego.
3.Osobie przewidzianej do szkolenia na kierowcę na potrzeby wojska skierowanie na badanie psychologiczne wydaje kierownik właściwej jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych, wskazując jednostkę wykonującą badanie i termin jego przeprowadzenia.
4.Osobie, w stosunku do której w wyniku prawomocnie zakończonego odpowiedniego postępowania stwierdzono sprawstwo wypadku drogowego, w którym był zabity lub ranny, skierowanie wydaje komendant powiatowy (miejski) Policji.
5.Skierowanie, o którym mowa w ust. 3 i 4, wydaje się na druku według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, do skierowania dołącza się opis wypadku.
6.W skierowaniu wymienionym w ust. 3 i 4 określa się termin, w którym badanie psychologiczne powinno zostać wykonane, nie dłuższy jednak niż 30 dni.
§ 3.Osoba ubiegająca się po raz pierwszy o wydanie świadectwa kwalifikacji (osoba, która nie posiadała dotychczas tego dokumentu) zgłasza się na badanie psychologiczne bezpośrednio do jednostki przeprowadzającej te badania.
§ 4.Badania psychologiczne dzielą się na:
1) badania podstawowe, którym podlega:
a) osoba ubiegająca się po raz pierwszy o wydanie świadectwa kwalifikacji,
b) osoba przewidziana do szkolenia na kierowcę na potrzeby wojska,
2) badania kontrolne, którym podlega:
a) osoba skierowana przez lekarza,
b) sprawca wypadku drogowego, w którym jest zabity lub ranny,
c) osoba, w stosunku do której w wyniku badania podstawowego, kontrolnego lub odwoławczego wydano terminowe orzeczenie negatywne, po upływie okresu określonego w orzeczeniu,
3) badania odwoławcze, którym podlega osoba odwołująca się od treści orzeczenia psychologicznego.
§ 5. 1.Badania psychologiczne podstawowe i kontrolne mogą być przeprowadzane w jednostce, która:
1) posiada:
a) pomieszczenie przeznaczone do badań zbiorowych o powierzchni co najmniej 12 m2,
b) pomieszczenie przeznaczone do badań aparaturowych o powierzchni co najmniej 12 m2,
c) pomieszczenie o powierzchni co najmniej 12 m2 dla psychologa uprawnionego do przeprowadzania badań psychologicznych,
d) pomieszczenie służące za ciemnię,
e) pełny zestaw metod badawczych wymienionych w metodyce psychologicznych badań kierowców, opracowanej w Instytucie Transportu Samochodowego w Warszawie, zwanej dalej “metodyką”,
2) zatrudnia na stałe psychologa uprawnionego do przeprowadzania badań psychologicznych,
3) jest upoważniona do przeprowadzania badań psychologicznych na podstawie zezwolenia wydanego przez wojewodę.
2.Badanie odwoławcze psychologiczne przeprowadza się w jednostce wskazanej przez wojewodę, która:
1) spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 1 i 3,
2) zatrudnia co najmniej dwóch uprawnionych psychologów, którzy przeprowadzali badania psychologiczne w zakresie psychologii transportu przez okres co najmniej pięciu lat.
3.Zamiast oddzielnych pomieszczeń do badań zbiorowych i aparaturowych jednostka może posiadać jedno pomieszczenie przeznaczone do tych badań o powierzchni co najmniej 20 m2.
§ 6.Badanie psychologiczne przeprowadza się zgodnie z warunkami i w sposób określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
§ 7. 1.Uprawniony psycholog odmawia przeprowadzenia badania psychologicznego, jeżeli:
1) nie jest możliwe ustalenie tożsamości osoby zgłaszającej się na badanie,
2) stan osoby zgłaszającej się na badanie wskazuje, że znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu,
3) osoba badana skarży się na zły stan zdrowia lub złe samopoczucie; w tym przypadku należy ustalić nowy termin badania.
2.W innych przypadkach losowych, uniemożliwiających przeprowadzenie badania psychologicznego, psycholog ustala nowy termin badania lub wskazuje inną jednostkę przeprowadzającą te badania.
§ 8. 1.Uprawniony psycholog prowadzi dokumentację badania, którą stanowią:
1) rejestr osób badanych,
2) protokoły z przeprowadzanych badań,
3) wypełnione kwestionariusze arkuszy odpowiedzi,
4) karta badania, której wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
2.W rejestrze osób badanych można zapisać wyłącznie następujące dane osoby badanej:
1) imię i nazwisko,
2) datę i miejsce urodzenia,
3) numer PESEL,
4) miejsce zamieszkania,
5) rodzaj dokumentu stwierdzającego uprawnienie do kierowania pojazdami oraz numer i datę jego wydania.
3.W karcie badania zapisuje się następujące dane osoby badanej:
1) imię i nazwisko,
2) datę urodzenia,
3) wiek,
4) wykształcenie,
5) miejsce zamieszkania,
6) numer PESEL,
7) zawód,
8) staż w kierowaniu pojazdami,
9) rodzaj wykonanego badania i uzyskane wyniki.
4.Dokumentacja badania psychologicznego przechowywana jest w jednostce przez okres co najmniej dwudziestu lat.
5.W przypadku niszczenia dokumentacji badań psychologicznych po okresie, o którym mowa w ust. 4, sporządza się protokół zawierający:
1) wykaz numerów ewidencyjnych kart badania,
2) listę osób dokonujących zniszczenia dokumentacji wraz z ich podpisami.
6.Do przetwarzania danych osób badanych stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz. 883 i z 2000 r. Nr 12, poz. 136).
§ 9. 1.Po przeprowadzeniu badania psychologicznego psycholog wydaje:
1) orzeczenie pozytywne – o posiadaniu predyspozycji psychicznych do kierowania pojazdem,
2) bezterminowe orzeczenie negatywne – o braku predyspozycji psychicznych do kierowania pojazdem,
3) terminowe orzeczenie negatywne – o braku predyspozycji psychicznych do kierowania pojazdem, określając jednocześnie okres, po którym można ponownie przeprowadzić badanie.
2.Orzeczenie wydawane jest na druku według wzoru określonego w załączniku nr 5 do rozporządzenia; w przypadku, o którym mowa w § 2 ust. 1, orzeczenie wydaje się na druku skierowania określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
3.Orzeczenie nie może zawierać jakichkolwiek dodatkowych adnotacji. Zalecenia dla osoby badanej uprawniony psycholog omawia z tą osobą i umieszcza w dokumentacji badania.
4.Orzeczenie wydaje się osobie badanej po ukończeniu badania, w terminie nie dłuższym niż 3 dni od dnia zakończenia badania.
5.W przypadkach określonych w § 2 ust. 3 i 4 kopię orzeczenia wysyła się podmiotowi kierującemu na badanie przesyłką poleconą.
6.W przypadku wydania orzeczenia negatywnego uprawniony psycholog:
1) informuje osobę badaną o przysługującym jej prawie do odwołania i trybie jego złożenia,
2) po upływie terminu przewidzianego do wniesienia odwołania od negatywnego orzeczenia, w okresie 14 dni wysyła kopię orzeczenia przesyłką poleconą do starosty, zgodnie z miejscem stałego zamieszkania osoby badanej – we wszystkich przypadkach, z wyłączeniem badania, o którym mowa w § 2 ust. 1.
7.Przepisu ust. 6 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli osoba badana wniesie odwołanie od negatywnego orzeczenia psychologicznego.
8.Dowód nadania przesyłki poleconej pozostaje w dokumentacji badania.
§ 10. 1.Osoba badana ma prawo wnieść odwołanie od negatywnego orzeczenia, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, do jednostki, o której mowa w § 5 ust. 2.
2.Odwołanie składane jest na piśmie za pośrednictwem jednostki, która wydała orzeczenie. W odwołaniu osoba kwestionująca treść orzeczenia może uzasadnić powody jego złożenia.
3.Jednostka, o której mowa w § 10 ust. 2, przesyła w terminie 3 dni dokumentację z przeprowadzonego badania jednostce wykonującej badania odwoławcze wskazanej, z zastrzeżeniem ust. 4, przez osobę kwestionującą treść negatywnego orzeczenia.
4.W przypadku osób przewidzianych do szkolenia na kierowców na potrzeby wojska jednostkę odwoławczą wskazuje kierownik właściwej jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych.
5.Osoba, która nie zgadza się z treścią orzeczenia psychologicznego otrzymanego w wyniku badania odwoławczego, ma prawo złożyć odwołanie do jednostki badawczo-rozwojowej, jednostki organizacyjnej szkoły wyższej lub placówki naukowej Polskiej Akademii Nauk upoważnionej przez wojewodę do przeprowadzania badań psychologicznych. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.
6.Orzeczenie wydane w trybie określonym w ust. 5 jest orzeczeniem ostatecznym.
7.Jeżeli w wyniku przeprowadzonego badania odwoławczego stwierdzone zostanie rażące naruszenie zasad przeprowadzania badań psychologicznych przez jednostkę przeprowadzającą badania, których wynik został zakwestionowany, jednostka przeprowadzająca badanie odwoławcze niezwłocznie powiadamia o tym fakcie właściwego wojewodę.
§ 11. 1.Wojewoda lub upoważniona przez niego jednostka organizacyjna ma prawo prowadzić kontrolę w jednostce przeprowadzającej badania psychologiczne w zakresie:
1) zasad i metodyki przeprowadzanych badań,
2) prowadzonej dokumentacji,
3) wydawanych orzeczeń,
4) warunków lokalowych.
2.Czynności kontrolne w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3, przeprowadza osoba posiadająca:
1) uprawnienia do przeprowadzania badań psychologicznych,
2) rekomendację jednostki, o której mowa w § 10 ust. 5.
3.Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, z którego treścią zapoznaje się kierownika jednostki i uprawnionego psychologa, którego czynności były przedmiotem kontroli. Kierownik jednostki lub uprawniony psycholog mogą zgłosić do protokołu uwagi i zastrzeżenia w odniesieniu do sposobu przeprowadzenia kontroli, stwierdzonych w trakcie kontroli uchybień, oraz do ocen i wniosków w nim zawartych.
§ 12. 1.Jednostka ubiegająca się o wydanie zezwolenia na przeprowadzanie badań psychologicznych składa do wojewody następujące dokumenty:
1) wniosek o wydanie zezwolenia,
2) odpis dokumentu określającego jednostkę,
3) pisemną opinię jednostki, o której mowa w § 10 ust. 5, potwierdzającą spełnienie wymagań określonych w § 5 ust. 1 pkt 1 lit. e),
4) dokumenty potwierdzające spełnienie innych wymagań określonych w § 5 odpowiednio do rodzaju przeprowadzanych badań.
2.Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy jednostki, o której mowa w § 10 ust. 5.
3.Jeżeli jednostka spełnia odpowiednie wymagania określone w § 5, wojewoda wydaje zezwolenie na druku, którego wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 13. 1.Zezwolenie cofa się w przypadku:
1) otrzymania informacji o zaprzestaniu prowadzenia psychologicznych badań kierowców,
2) stwierdzenia niespełniania przez jednostkę warunków, o których mowa w § 5,
3) stwierdzenia naruszenia przepisów, zasad lub metodyki przeprowadzania badań psychologicznych.
2.W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, ponowne zezwolenie może być wydane po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się prawomocna.
§ 14. 1.Psychologiem uprawnionym do przeprowadzania badań psychologicznych jest osoba, która:
1) posiada dyplom ukończenia wyższych studiów psychologicznych,
2) ukończy podyplomowe studia z zakresu psychologii transportu,
3) odbędzie co najmniej dwutygodniową praktykę w zakresie psychologicznych badań kierowców w jednostce, o której mowa w § 10 ust. 5, lub ukończy z wynikiem pozytywnym kurs organizowany przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne, według programu określonego w załączniku nr 7 do rozporządzenia,
4) została wpisana przez wojewodę do ewidencji psychologów uprawnionych do przeprowadzania badań psychologicznych.
2.Psycholog ubiegający się o wpis do ewidencji psychologów uprawnionych do przeprowadzania badań psychologicznych składa do wojewody:
1) wniosek,
2) dyplom ukończenia wyższych studiów psychologicznych,
3) inne dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań określonych w ust. 1 pkt 2 i 3.
3.Jeżeli psycholog spełnia wymagania określone w ust. 1 pkt 1-3, wojewoda wpisuje go do ewidencji psychologów uprawnionych do przeprowadzania badań psychologicznych pod kolejnym numerem ewidencyjnym, wydając zaświadczenie o wpisie na druku według wzoru określonego w załączniku nr 8 do rozporządzenia.
4.Psycholog, który został wpisany do ewidencji psychologów uprawnionych do przeprowadzania badań psychologicznych, używa pieczątki zawierającej imię i nazwisko, numer ewidencyjny oraz wyrazy “psycholog uprawniony do badania osób kierujących pojazdami”.
5.Ewidencja psychologów uprawnionych do przeprowadzania badań psychologicznych zawiera następujące dane osoby:
1) imię i nazwisko,
2) datę i miejsce urodzenia,
3) numer PESEL,
4) miejsce zamieszkania,
5) datę wpisu do ewidencji psychologów.
6.Do przetwarzania danych osób wpisanych do ewidencji psychologów uprawnionych do przeprowadzania badań psychologicznych stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych.
§ 15. 1.Uprawniony psycholog umożliwia przeprowadzenie kontroli badań, w szczególności udostępnia prowadzoną dokumentację na żądanie osoby upoważnionej do przeprowadzania czynności kontrolnych.
2.Uprawniony psycholog odbywa co pięć lat obowiązkowe szkolenie organizowane przez jednostkę, o której mowa w § 10 ust. 5, lub przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne według programu określonego w załączniku nr 7 do rozporządzenia.
§ 16. 1.Wojewoda skreśla psychologa z ewidencji w przypadku:
1) jego śmierci,
2) otrzymania pisemnej informacji o zaprzestaniu przeprowadzania badań kierowców,
3) uniemożliwienia przeprowadzenia kontroli badań,
4) niepoddania się szkoleniu, o którym mowa w § 15 ust. 2,
5) naruszenia przez niego przepisów, zasad lub metodyki przeprowadzania badań,
6) niespełnienia wymagań, o których mowa w § 14 ust. 1 pkt 1-3.
2.W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, ponowny wpis do ewidencji może nastąpić po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja o skreśleniu z ewidencji stała się prawomocna.
§ 17.Ustala się następujące maksymalne stawki opłat za przeprowadzenie badania psychologicznego w przypadku badania:
1) podstawowego i kontrolnego – kwotę stanowiącą równowartość 6% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego dla celów emerytalnych, ustalonego dla miesiąca poprzedzającego datę badania,
2) odwoławczego – kwotę stanowiącą równowartość 8,5% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego dla celów emerytalnych, ustalonego dla miesiąca poprzedzającego datę badania.
§ 18. 1.Jednostkę przeprowadzającą badania psychologiczne kierowców do dnia wejścia w życie rozporządzenia uznaje się za spełniającą wymagania określone w rozporządzeniu, lecz nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2001 r.
2.Psychologa przeprowadzającego badania psychologiczne przed dniem wejścia w życie przepisów rozporządzenia uznaje się za spełniającego wymagania określone w § 14 ust. 1 pkt 1-3.
3.Orzeczenia psychologiczne wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność.
§ 19.Osoby ubiegające się o wpis do ewidencji psychologów uprawnionych do przeprowadzania badań psychologicznych w okresie od dnia wejścia w życie rozporządzenia do dnia 30 czerwca 2005 r. mogą nie spełniać wymagań określonych w § 14 ust. 1 pkt 2, pod warunkiem ukończenia podyplomowych studiów z zakresu psychologii transportu do dnia 31 grudnia 2005 r.